5 Haziran 2013 Çarşamba





        Kuru bir ''hoşçakal'' ın geride bıraktıkları bazen o kadar derin olur ki, dakikalarca baka kalırsın. Gözlerin sadece ''hoşçakal''da ve yapmak zorunda olduğunu yaptığın için gururlu ama yapamadıkların için ise mutsuzsundur artık... Hayat, yeni bir son daha çıkardı işte karşımıza. Belki de bu gerçek son, belki de gerçeklerle  yüzleşmenin getirdiği utanç yüzünden bu gerçek son! Halbuki içimizdekiler bambaşka, bundan artık eminim.. Ama kader bizi aynı çizgide tutmamak için elinden geleni yapıyor ve o kader ki hiç birimiz ona karşı gelemeyiz, bu böyle, olması gereken belki bu değil... ama bu böyle işte!! Mecbur kalırsın sende ''kendine iyi bak'' demeye! Yine bir gece, gece de yine bir hüzün, hüzünde yine bir sen varsın.. Ama bu sefer eminim, hüznüme ortaksın...  

                                 

4 yorum:

  1. yazılarınız çok güzel..

    YanıtlaSil
  2. Yazılarınız hep geride kalmıs birine hitaben yazılmıs yazılar. Aşk acısı çekiyosunuz galiba :D

    YanıtlaSil
  3. Birşeyler yazmak için illa ki somut bir gerçeğe ihtiyaç olduğunu düşünmüyorum. En nihayetinde ''hayal kahramanı'' sadece :)

    YanıtlaSil