Ben seni sadece gece severim...

            Bir insanın değişmiş olduğunu düşünmek ve buna inanmak ne acı... Ne okunan kitaplar, ne izlenen filmler, ne arkadaş sohbetleri... hiç bir şey insanı değiştirmiyormuş bunu da gördük.. Özünde hep aynı, hep aynıyız işte... Olmak istediğimizi oynuyoruz hiç olamamış vücutlarımızda... Öyle yatıyoruz, öyle kalkıyoruz ve öyle de seviyoruz...  Her şeyin bir bedeli var, yada bir ödülü... Ne acı bunu bile bile sevilmekte...   

            Peki ya sevmek? Biz çok mu masumuz ki... Eski aşklarımızı hani unutmuştuk, hani nefret ediyorduk... Falan filan geçeceksin bunları kızım... Hala onu görüyorsan rüyalarında geçeceksin... Ne sen O'nu unutabilirsin ne de O seni...  Siz bir filmin en kötü sonusunuz.. Ve güzel bir son için ikinci bir senaryo ihtimali de yok artık...   

          Oğlum sen aklıma geldikçe en acıklı şarkılarımı dinliyorum hala, acım hiç bitmesin diye.. Hiç bitmesin de sayende bu ilhamı kaybetmeyeyim diye.. Eğer olur da bir gün bu yazıları okursan, ne olur eskisi gibi şişirme kendini.. Artık yok çünkü ne eski ben ne eski sen.. Sadece bir şiirsin benim için, durup durup dinlediğim, arada bir içtiğim, iki kadeh arasında ağladığımsın o kadar.. Sabah olur unuturum.. Biter gidersin... Ve ben seni sadece gece severim...